χυμευτός

-ή, -όν, Μ

ποικιλμένος με τη μέθοδο τής εγκαυστικής («ἔργον ποικίλον χυμευτὸν μὲ τὸ μαργαριτάριν», Διγεν. Ακρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < χυμεία, μέσω αμάρτυρου *χυμεύω (βλ. και λ. χημεία)].